Vandaag gaat het gebeuren: wegaan op zee.

Na het ontbijt al direkt 100 gram Touristil gepakt (tegen de zeeziekte) en wijle weg.

Als we ter plaatse zijn, komt daar een vent van 2 m lang zeggen dat de boot onderweg is. Wij staan al naar de zee te kijken maar blijkbaar komt de boot over het land. Dat zal stuiven.

Inderdaad, een 5 minuutjes later komt daar een Landrover van het jaar stillekes aangesjoktmet daarachter inderdaad een boot. dat ziet er nog redelijk uit.

Het is nog een hele toer om die boot in het water te krijgen, want die moet direkt aan het strand in de golven gelost worden, maar we geraken toch weg.

Eerst een beetje parallel met de kust gevaren. Ik onderdruk ondertussen mijn opstijgend ontbijt. Ik had een heel lekker spiegeleitje gegeten en dat wil ik niet kwijt. Als ik moet overgeven, dan zal ik dat met mijn tanden op elkaar doen. Dan blijven de brokken toch binnen.

Opeens roept de schipper om eens rechts van de boot te kijken. Waauw, dolfijnen, de zeeziekte is direkt over. We zien er een heleboel. Fantastisch. Ik had wel niet verwacht dat dit zo´n grote beesten waren.

Na een half uurtje gedolfijnd te hebben varen we nu full speed de zee op, tot zo´n 7 km uit de kust. We zijn op zoek naar bultrugwalvissen met hun jong (die zitten hier deze tijd van het jaar). We varen een 2-tal uren rond maar we kunnen de parkeerplaats van de walvissen niet vinden.

Spijtig, ze hadden blijkbaar een dag conge (zoals alle beesten die we willen zien trouwens).

Tijdens de boottrip hadden we ons goed ingesmeerd tegen de zon. Wat hadden we natuurlijk niet gedaan ? Ons benen ingesmeerd.

Resultaat ? Ge kunt het raden zeker ? Goed verbrand.

We zijn daarna nog even naar stenen bollen gaan kijken uit de prehistorie (neen, niet die van Guy Deprez). Deze liggen overal in het dorp Palmar Sur verspreid. Ze weten echter nog niet wat de betekenis ervan is. het zou iets te maken hebben met de zon, iets gelijklopend met bijvoorbeeld Stonehenge in Engeland.

We hebben de bollen (niet allemaal) wel gezien, maar tegen de tijd dat we konden uitstappen, begon het te gieten. En het bleef maar gieten. We zijn maar wijselijk teruggekeerd want we moesten nog 40 km terug.

Tegen de tijd dat we terug zijn en dat we op ons terraske zitten, zie ik er al uit als een hevige supporter van KV Kortrijk (ik mag gerust in de hoofdtribune gaan zitten). Dat begint al serieus zeer te doen ook. Insmeren geblazen.

In de vooravond zijn we gaan eten in Citrus, ook al zo een mooie zaak. Echt sfeervol en het eten ook al niet mis. Ik drink nog een Irish Coffee, maar hier doen ze dat anders. Geen whisky maar ze doen Baileys in de room. Niet slecht maar toch geen Irish Coffee zoals in ´t Pleintje.

Tot dan.