Hier zijn we weer.

Vandaag vertrokken uit El Mono Feliz.

Ondertussen kan ik al bijna niet meer gaan en ben ik nu het spaanse woord voor ¨rolstoel¨ aan het opzoeken, je weet maar nooit.

Gelukkig komt het zover niet. In het westvlaams zeggen ze: ¨pietjekken¨. Vertaal zelf maar.

Op weg naar Dantica Lodge.

Onderweg nog naar de markt geweest in San Isidro. Ik ging nog een kilo biefstukken meebrengen voor thuis, maar ze zullen niet goed blijven, denk ik.

Ook binnengegaan bij de Pharmacy. Daar een zalf gevraagd voor de roodheid. Ik toon mijn knie en die kwiet vraagt: ¨allergy ???¨. Onnnozele knuppel, vaneigens niet, ´t es van de sol. Teveel sol. Geef hier die pulle.

Het weer is hier weer denderend, zo´n 35 graden of iets meer.

Nog een fokkietje gaan drinken en een belleke naar Carinehaar ma, en wij op weg naar de bergen.

We moeten hiervoor over de Cerro de la Muerte. Datis de hoogste berg van Costa Rica. Ik denk 3451 m hoog. De naam komt voort van de ezels die vroeger de vrachten over de bergen brachten en dikwijls van de kou omkwamen.

We stoppen nog even onderweg om een luchtje te scheppen (vaneigens onze pollepel vergeten). Als we uit de auto komen moeten we toch al een truitje meer aandoen.

Aangekomen in Dantica, ziet het complex er heel verzorgd uit. We krijgen een bungalow waarvan een volledige wand vensters zijn van vloer tot plafond. Wel nog een truitje bij aangedaan. We kunnen hier wel niet weg omdat het dichtste restaurant 45 km ver is, te ver dus. De eigenaars raden ons aan bij een lokale soda (dat zijn kleine costaricaanse restaurantjes) te gaan eten. Dat hebben we maar gedaan.

Om18.00 uur daarnaartoe gegaan. Bij Doña Miriam heet die brakke hier.

Miriam doet heel erg haar best. We vragen een pintje. Neen, alleen vers mora-sop. Datis een vrucht die een beetje op een freze trekt.Na nog 50 gram suiker bij te doen, kun je er al van drinken.

Wat serveert ze dan ? Kiekebillen (lekker) en forel, maar hier is het vlees roze. De forellen zijn heel lekker. Ze zet ook een grote pot zwate bonen op tafel maar we vragen haar vriendelijk deze aan de kippen te gieten. Als groenten krijgen we karoten, een soort courgette en iets dat op een patat trekt maar het heeft de smaak van appels of peren (we kunnen het niet goedthuisbrengen)en wij krijgen ook bakbananen, zeer lekker. Dat alles met een kom rijst waarmee je 44 chinezen kun opkweken. Tot slot een desserke, verse mango in een siroopje. Daarna nog koffie met cake. De cake smaakte naar brood maar dat geeft niet.

Wat hebben we daarvoor betaald ? 8000 colones, dat is omgerekend 10 euro.

By the way, om 19.15 u waren we al terug op de kamer. Ja, we moeten hier rap eten, hee ?

De temperatuur in de kamer is nu gezakt tot een 10-tal graden, denk ik. We hebben een kleine chauffage, maar daar kun je nog uw grote teen niet mee verwarmen, zelf al je hem ertegen steekt. Rap onder de donsdekens.

Salut.